Oetsloven Blues #21 Festival Wellen (03-08-2019) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Oetsloven Blues info band: The Suitcase Blues Band - The Rockolites - Stef Paglia Trio - Bill & The Burners - Country Cooking info band: tijdens change-overs: Belgian Dixie Kings © Rootsville 2019

Vorig jaar stonden die van "Oetsloven Blues" hier nog fier te prijken op het podium met een foto waarbij hun "wolf" en het "kieken" van "Gevarenwinkel" hand in hand gaan. Twee dieren die al jaren gerelateerd zijn met onze geliefkoosde blues muziek. Op 3 augustus tekenen ze hier al voor hun 21ste editie en dat is dus al een eeuwigheid geleden van toen we nog tussen de koeienvlaaien heen moesten paraderen. "Oetsloven Blues" houdt ook al 21 jaar vast aan de traditie om het Belgisch te houden en dat verdient toch wel een pluim. Een zekerheid is ook steeds de gezelligheid en het goedkope pintje al verdienden die van "DLB on Stage" daar dit jaar de gouden plak mee door de prijs van hun pintje en het bijkomend idee van serveren.

Het was even wispelturig om het programma samen te stellen maar uiteindelijk is alles nog goed gekomen. De afsluiters van deze zotte zaterdag in augustus, en voor diegene die nog recht staan, zijn die van "Country Cooking". De blues band die de debatten mogen openen van deze 21ste editie luisteren naar de naam van "The Suitcase Blues Band". Daarna is het tijd voor een portie nostalgie met JB Biesmans en zijn "The Rockolites". Met het "Stef Paglia Trio" krijgen we dan een dosis hoog aangeschreven bluesrock/rock voor de kiezen waarna we een ressurection krijgen om u tegen te zeggen. We kennen allemaal nog wel Howlin' Bill die helaas niet van tegenslag is gevrijwaard gebleven. Wim aka Howlin' Bill kwam als een fenix te verrijzen en plots was daar dan "Bill & The Burners". Dus vijf bands met een capital "B" achter de naam, dus laat maar komen. We hadden ons reeds vroeg op de camping geïnstalleerd voor deze 21ste editie en "Oetsloven" al bezegeld met Jupkes, Rodenbach en het zilte goud uit onze Noordzee. Nu eens niet uit Marokko maar nog in ongepelde toestand rechtstreeks uit het zee'tje. "MC" van de avond is Oetslovens boegbeeld van de blues, Wouter C. en zo openen we deze 21ste editie met de gedachte...will the wolf survive?

C'est bon pour l'apéro...

Aanwezig was ook de preases van Hookrock, de Chris van Swing, een delegatie van "DLB on Stage en "Blues Peer". Een afvaardiging van "BE-Mine Blues". De Nederlandse afgevaardigden van "Zilst Blues" en "Ven Blues". Diverse Limburgse blues muzikanten die kwamen supporteren. De vrienden van "Move2Blues" die al stilaan het clubseizoen beginnen voor te bereiden en in de hoek een volledige bus "Gevarenwinkel" adepten met in hun midden den Danny van café "'t Schuurke". Ook "De Noene" had zijn Anneke meegesleurd naar Wellen, en dan zal ik er nog wel een hoop vergeten zijn. Ergens tussen de talrijke campers stond zelfs de tourbus van de "Blues Brothers" en oh ja ook den Henk, Teun, Anka, Theo e.v.a.. Oei weer bijna vergeten te zwaaien ;-)

Rond de klok van 5PM mogen dus "The Suitcase Blues Band" het festival aan de "Kapel van Oetersloven" plechtig openen. Deze vier blues valiezen zijn een restant uit de teloorgegane "The Buds" Hun repertoire is nog hetzelfde gebleven aangevuld met enkele nieuwere nummers. Naast Mario op de Mississippi Saxofoon en Bart op de six string herkennen we nog twee andere bekende gezichten uit de Belgische bluesscène, met name Peter aka de rosse van "Klaskon Blues" en bassist Ronald.

Akoestische blues als opener en de tent nog niet op z'n kop dus wordt het al meteen genieten. Ppk de Peter had een harde kern van zijn fans naar de berg aan de Oetsloverstraat laten afzakken met daarbij heel wat bekende gezichten. Met nummers als "The Spyder and the Fly" uit 1965 diepten die van "The Suitcase Blues Band" diep in het historische archief van rock 'n roll. Na "Black Cadillac" schakeleden deze vier over op het meer bekendere werk zoals Peter's lijflied "300 Pounds of Heavenly Joy" van zijne hoogheid "Chester Burnett" aka "Howlin' Wolf" en Jimmy Reed's "Baby What You Want Me To Do". Ook grandmaster T-Bone Walker mocht niet wegblijven hier en er was zelfs ruimte voor een Cash'ke met "Folsom Prison Blues". Best genieten en van ons mochten ze nog wat door gaan maar dan kwam het programma nu al in de problemen, dus, Till Further on up The Road. Knap gedaan gaste !

De nu nog helderen van geest hadden bij het betreden van het festivalterrein al het kleine podium opgemerkt waar net als vorig jaar tijdens de change-over telkens een mini concert zou gaan plaatshebben. Gene blues deze keer maar wel iets totaal anders en zonder meer uiterst genietbaar. Helemaal uit het New Orleans van Limburg kwamen deze "Belgian Dixie Kings". Five men dressed in black maar geen Johnny Cash Tribute. Nee, onvervalste Dixie en Jazz uit Bourbon Street en dus schoven we alvast een beetje naar voor.

Voor mezelf is dit de absolute cross-over tijdens de blues concerten. Heerlijke Dixieland en Jazz en dus mogen jazz standards als "When You're Smiling" en "St.James Infirmary" daar zeker niet op ontbreken. Sommigen onder hen schopten het met de "Oak City Jazz Band" al zelfs daadwerkelijk tot op "New Orleans Jazz" en daar mogen we best trots op zijn. Deze vijf dat zijn Patrick Greven (vocals, gitaar), Herman Vanspauwen (clarinet), Patrick Weeghmans (contrabas) en Hubert Kerkhofs (trompet). NOLA tijdens de pauze, een meesterzet à la Kasparov!

"The Rockolites" waren voor sommigen onder ons een ontdekking op de voorbije editie van "Hookrock". De band bestaat uit JB Biesmans (vocals, saxophone, bluesharp),  Rudolph Nevi (bass, backing vocals), Luc Huygen (drums), Marco Foelen (guitar) en Yari Foelen (keys, guitar). Niets van aan om rustig te beginnen maar van in het begin volle gaaz met ‘No Other Girl’ en ‘Georgia Slop’.

Een "Happy Days" moment met swingende rock 'n roll en onweerstaanbare rhythm 'n blues met als rode draad de mellow saxophone van Biesmans. Met openers als "Georgia Slop" van Jimmy McCracklin staat de tent meteen onder stoom. Met nummers als "Can't Jugde The Book.." en "I Get Loaded" is een heus party gevoel niet ver weg en kan zo ook de plancheje dansvloer benuttigd worden. Heerlijke soul ook met "How Sweet It Is" in de versie van Jr. Walker. "Blue Suede Shoes" was er niet bij maar wanneer de accordeon er wordt bijgehaald en we "So Long Baby Goodbye" van de legendarische "The Blasters" te horen krijgen kan mijn dag al niet meer stuk. Merçi Bies...we're gonna slow down now ;-) Incredibile!

Buiten terug voor de sound van de "Big Easy" door "Belgian Dixie Kings" met swingende klassiekers als "Sweet Georgia Brown" en "Bei Mir Bist Du Schön", en swingen dat deden ze...

Even de knop omdraaien nu voor de bluesrock/rock van het "Stef Paglia Trio". Stef Paglia draait ondanks zijn nog jeugdige leeftijd al een hele poos mee in onze blueswereld. Naast Nico is hij al jaren ook het boegbeeld van de "Bluesbones". We waren erbij toen Stef (concert report) nu al vier jaar geleden zijn eerste schuchtere stappen als blues shouter kwam te zetten. Toen nog met een visie voor akoestische blues, nu spetterende bluesrock met een duidelijke knipoog richting rock.

De release van zijn debuutalbum "Never Forget" (album report) mag als een succes worden aanzien en voor Stef een aangevinkte mijlpaal in zijn leven. Gewapend met zijn "Tele" laat hij zich uiteraard begeleiden door zijn vaste begeleiders, bassist Geert Schurmans en de Canadese rock drummer pur sang Joel Purkess. Met songs als "Take Me Away" zitten we bij het betere werk wanneer het bluesrock aanbelangt. Ook het ietwat met funk geïnfecteerde "Freedom" doet de grooves en gitaarlicks tot achter in de tent belanden. Met "Mystery Heaven" doet Stef hier het lawaai in de tent verstommen, een nummer dat hij kwam te componeren ter nagedachtenis aan de man die hem zo dierbaar was, en nog steeds is, de papa. Toch had Stef ook aan de blues fanaten gedacht en daarvoor riep hij de hulp in van "MC" Wouter en meteen blies die met zijn "smoelschuif" iedereen van de sokken. Producer van de plaat, Wayne Proctor zou wat fier zijn moest hij dit hier horen.

"Bill & The Burners" is weerom een verademing op onze podia. Vorig jaar werden na het ter ziele gaan van "The Slow Burners" als concrete plannen gesmeed. De band bestaat uit Howlin Bill (Wim de Vos - zang en harmonica), Magic Frank (Frank Pauwels - drums), Greasy P (Paul van den Berg - gitaar) en Burning C (Chris Van Leuven - bas). Er kwamen al enkel concerten en bij één van de eersten tekenden we dan ook als ondersteuning onmiddellijk present met Rootsville (concert report)

Wie nu gedacht had dat de Wim het rustig zou gaan aanpakken zat meteen op het verkeerde been. Ons Anka die wat graag naar "Gevarenwinkel" zou komen :-) stond meteen op de eerste rij net als de blues sisters Rina en Diane'eke. De intro werd gebracht door de "The Burners" en daar zorgde Greasy Paul voor door het uit zijn mouw schudden van een sublieme versie van Freddie King"s San-Ho-Zay" in "C" ;-) Daarna was het de beurt aan den Bill met nummers als "Love and Money" en een denderende "Hip Shake" van Slim Harpo. Ook een portie soul blues met "After All", een dosis Jimmy Reed en met "16 Tons" kon de pret hier niet meer op. Bill' he's a Mississippi Voodoo Man, Respect!

Toch even wat afkoeling zoeken buiten met de "Belgian Dixie Kings" en zijn brachten onder meer nog wat echte jazz met "Blue Monk" en "I Found A New Baby" van "Clarence Williams Blue Five" uit 1926. Swingend gingen ze verder de nacht in met "Oh When The Saints" en zo marcheerden wij terug de tent in.

Time flies when you're having fun en zo zitten we al aan de afsluiter van deze 21ste editie. Voor de roots van deze "Country Cooking" moeten we over de taalgrens en meer bepaald de streek rond Namen. Het is ook bij onze vrienden van "DLB on Stage" dat ik deze bonte bende in 2016 een eerste keer kon beluisteren. Ze brengen een mix van rock 'n roll, roots en rockabilly. Dynamiek en explosiviteit zijn hun handelsmerk en daardoor brachten ze het zelfs al tot in de "States".

Met enig schaamrood op de wangen moet ik toegeven dat ik niet meer in staat was om nog een fatsoenlijk beeldje te schieten. Ook voor het beluisteren van nummers als "My Babe" en "Johnny Be Good" was het te laat want het licht ging figuurlijk uit en dat was allemaal de schuld van..."Gevarenwinkel" :-(

We begonnen er aan met akoestische blues, we kregen een portie nostalgie met rock 'n roll en ryhthm 'n blues. Vervolgens was er onvervalste bluesrock waarna terug een rustmoment werd ingebouwd met blues 'n Americana om af te sluiten met het crazy party gevoel om zo maar aan te tonen dat diversiteit hier op een haast uitverkochte "Oetsloven Blues" geen loos begrip is...volgende afspraak "Zelzate Blues Happening" met niemand minder dan "BB & The Blues Shacks" en de nieuwe soulvolle band van brother Nico Duportal. Be There!!!

Oetsloven Blues, it was good mojo!

even the Blues Brothers were here...

two voodoo sisters

and a lot of (Belgian) bands

sorry...